Tadeusz Myszkowski to jedna z najważniejszych postaci w historii polskiego przemysłu motoryzacyjnego drugiej połowy dwudziestego wieku. Inżynier, menedżer, strateg i entuzjasta, który odegrał kluczową rolę w zorganizowaniu i rozwinięciu produkcji samochodów w czasach, gdy Polska marzyła o własnej motoryzacji. Jego nazwisko nierozerwalnie łączy się z Fabryką Samochodów Małolitrażowych i licencyjną produkcją Fiata, która na dziesięciolecia zmieniła motoryzacyjny krajobraz kraju.
Urodzony w przedwojennej Polsce, Myszkowski odebrał wykształcenie inżynierskie i już od lat pięćdziesiątych angażował się w projekty przemysłowe związane z mechaniką i motoryzacją. Jego talent organizacyjny i techniczna wiedza szybko zostały dostrzeżone. Kiedy w końcówce lat sześćdziesiątych podjęto decyzję o uruchomieniu licencyjnej produkcji samochodu osobowego, to właśnie Tadeusz Myszkowski został jednym z głównych architektów tej operacji.
Fabryka Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej i Tychach była ogromnym przedsięwzięciem – zarówno logistycznym, jak i politycznym. Myszkowski potrafił poruszać się po obu tych obszarach z dużą swobodą. Współpraca z włoskim Fiatem wymagała nie tylko zrozumienia zagranicznej technologii, ale i przystosowania jej do realiów socjalistycznej gospodarki.
To on w dużej mierze odpowiadał za wdrożenie i rozwój modelu Fiat 126p – auta, które na dziesięciolecia stało się podstawowym środkiem transportu milionów Polaków. Samochód ten, nazywany potocznie „maluchem”, był tanim, prostym w naprawie pojazdem, który spełniał marzenia o mobilności w kraju, gdzie posiadanie auta było symbolem prestiżu i awansu społecznego.
Styl pracy Myszkowskiego cechował się ogromną odpowiedzialnością i dbałością o szczegóły. Był wymagający, ale sprawiedliwy. Potrafił łączyć racjonalizm z pasją. Przez współpracowników był ceniony za konsekwencję i zdolność podejmowania trudnych decyzji w momentach kryzysowych.
Jego wpływ na polską kulturę motoryzacyjną był ogromny – nie tylko dlatego, że umożliwił milionom obywateli posiadanie własnego auta, ale również dlatego, że stworzył podwaliny pod przemysł, który z czasem rozwinął się w nowoczesny sektor produkcyjny.
Tadeusz Myszkowski był jednym z nielicznych ludzi epoki PRL-u, którzy pozostali szanowani niezależnie od zmieniających się układów politycznych. Jego dorobek miał charakter ponadczasowy i wykraczał poza ramy ideologii. Dla wielu pracowników FSM był postacią legendarną, kimś więcej niż dyrektorem – był twórcą polskiej mobilności.
Po jego odejściu przemysł samochodowy w Polsce zmieniał się dynamicznie, ale bez jego pracy nie byłoby tego fundamentu, który umożliwił późniejszy rozwój. Dziedzictwo Tadeusza Myszkowskiego wciąż żyje w pamięci tych, którzy pamiętają czasy „malucha”, ale również w historii polskiego przemysłu, jako wzór skutecznego zarządzania, wizji i technicznej precyzji.
