Teemu Suninen to przykład kierowcy, który w świecie pełnym gwiazd potrafił odnaleźć własną drogę – nie zawsze najłatwiejszą, często pod górę, ale zawsze z determinacją i pasją. Jego kariera to opowieść o budowaniu pozycji w cieniu wielkich nazwisk, o ciągłej walce o miejsce przy stole, przy którym zasiadają najlepsi. Choć do tej pory nie zdobył spektakularnych tytułów, jego obecność w mistrzostwach świata to symbol niezłomności i ambicji.
Suninen urodził się w Finlandii, w kraju, gdzie rajdy są niemal religią, a zimowa jazda bokiem po śniegu to codzienność już od dzieciństwa. Od najmłodszych lat wykazywał talent do precyzyjnego prowadzenia samochodu, co szybko zauważyli skauci zespołów juniorskich. Jego rozwój przebiegał wzorcowo – najpierw krajowe zawody, potem debiuty w mistrzostwach Europy i wreszcie starty w klasie WRC 2, gdzie odnosił pierwsze sukcesy.
Największy krok w karierze postawił, gdy został powołany do fabrycznego zespołu Forda. Tam, w cieniu bardziej doświadczonych kolegów, miał okazję rozwijać swoje umiejętności i uczyć się jazdy na najwyższym poziomie. Choć nie od razu błyszczał, z czasem zaczął zdobywać cenne punkty i wygrywać odcinki specjalne, pokazując, że potrafi rywalizować z najlepszymi.
Styl jazdy Suninena jest techniczny, przemyślany i precyzyjny. Nie należy do kierowców o agresywnym podejściu, ale potrafi wykorzystać każdą okazję, by awansować. Zdarzały mu się momenty frustracji, zwłaszcza wtedy, gdy brakowało wsparcia zespołu lub pojawiały się błędy techniczne, ale nigdy nie stracił zapału do walki. W późniejszych latach próbował swoich sił również w innych zespołach, z mniejszymi i większymi sukcesami, ale zawsze z tą samą ambicją.
Teemu Suninen to jeden z tych kierowców, którzy przypominają, że nie każdy musi być mistrzem, by zapisać się w pamięci kibiców. Jego droga to przykład ciężkiej pracy, odporności psychicznej i walki o marzenia. Jest częścią silnego fińskiego pokolenia, które utrzymuje kraj w ścisłej czołówce rajdowego świata. Być może jeszcze nie powiedział ostatniego słowa, a jego historia wciąż się pisze – kilometrowo, odcinek po odcinku.
