Tetsuro Toyoda urodził się w rodzinie, dla której przemysł i innowacja były naturalnym środowiskiem życia. Był synem Kiichiro Toyody, założyciela Toyota Motor Corporation, i wnukiem Sakichi Toyody, ojca japońskiego przemysłu tkackiego. Choć mógł pójść drogą typowego dziedzica fortuny, Tetsuro od początku stawiał na wiedzę, pracę i rozwój. Ukończył inżynierię na Uniwersytecie w Tokio, a następnie kontynuował edukację w Stanach Zjednoczonych, zdobywając dyplom prestiżowej uczelni technicznej w Massachusetts.
W Toyota Motor Corporation rozpoczął karierę jako inżynier produkcji, a nie jako dyrektor, co z perspektywy późniejszych osiągnięć było kluczowe. Znał linie montażowe od podszewki, rozumiał procesy produkcyjne i wiedział, jak technologia może zmieniać nie tylko auta, ale cały sposób ich wytwarzania. Jego podejście do pracy opierało się na filozofii kaizen – nieustannego doskonalenia – którą traktował nie jako slogan, lecz jako fundament efektywnego zarządzania.
Tetsuro Toyoda objął stanowisko prezesa w trudnym momencie – pod koniec lat osiemdziesiątych. Świat zmieniał się dynamicznie, a Japonia przeżywała ekonomiczną bańkę, która miała wkrótce pęknąć. Mimo tych turbulencji potrafił nie tylko utrzymać kurs, ale i znacząco poszerzyć globalny zasięg Toyoty. Był zwolennikiem lokalizacji produkcji, co oznaczało budowę fabryk blisko rynków zbytu. Dzięki jego decyzjom powstały nowe zakłady w Ameryce Północnej i Europie.
Jego kadencja to również czas wzrostu znaczenia Toyoty jako marki innowacyjnej, nie tylko niezawodnej. To właśnie wtedy rozpoczęto prace nad technologią hybrydową, która zaowocowała w przyszłości premierą modelu Prius. Choć Toyoda nie dożył momentu debiutu tego przełomowego auta, był jednym z tych, którzy wyznaczyli kierunek jego powstania.
Tetsuro Toyoda zmarł w połowie lat dziewięćdziesiątych, pozostawiając po sobie nie tylko firmę w doskonałej kondycji, ale i filozofię zarządzania, która do dziś stanowi fundament sukcesu Toyoty. Wśród pracowników był postrzegany jako lider wymagający, ale sprawiedliwy, a jego decyzje zawsze miały na celu długoterminowy rozwój, nigdy doraźne korzyści. Jego wkład w rozwój Toyoty to nie tylko kontynuacja rodzinnego dzieła, ale również istotny wkład w światowy krajobraz motoryzacyjny.
